توی دریای ذهنم مثه یه قایق شناوری ..
حکمت این باتو بودن ها و بی تو بودن ها چیه ؛نمیدونم ..
ولی خوب میدونم که وقتی هستی .. همه چیز اروم و طبیعیه .. انگار دنیا به آرامشی از
  .نوع سکوت به زندگی ادامه میده ..و وقتی نیستی
حس گنگ دلتنگی رُخنه میکنه به تن ثانیه هام  ..
من این با تو بودن ها رو ترجیح میدم به این سایه عظیم تنهایی ...
گرچه وقتی هم هستی .. هستت ملموس نیست ... و نمیشه ترو به مهمونی یک نگاه ساده برد ...
یا به حرف و حدیثی ... که بینمون رد و بدل میشه .. اون لبخند شیرین رو  گوشه لبهات دید ..
و یا وقتی بـُهت زده منو نیگاه میکنی ... سرمو بالا کنم و بهت بگم .. چیه؟؟ از اون چیه هایی که هزار معنی میده ..با اون نگاه هایی که معصومیت (رابطه مون رو ) داره...
ولی بازم به همینش باید قانع بود ... ..اینجا این باید هاست که بی رنگ شدن ...
باید ترو داشت . باید از تو گفت . باید با تو بود .. باید ترو خواست .. باید با تو رفت .. باید با تو ...............؟..
ولی همه این باید هامون .. در حصار واژه ها اسیرند ... و نمیدونم این باید ها کی رنگ حقیقت به خودش میگیره ..
آه ..کاش میدونستی که بی تو بودن .
.. تلخی طعم کال زیتونه ... (تا حالا زیتون کال خوردی ) بهت پیشنهاد میکنم یک بار اینکارو کنی ..
 تا ساعتهای متمادی از تلخی زهر شوکرانش به خودت میپیچی .
.و هر چقدر هم آب بنوشی . باز تلخترین حس رو مزه مزه میکنی ..
 من یکبار این تجربه رو داشتم ..
و از اون تلختر .. انتظاریه که نمیدونی فرجامی داره یا نه ...
دلم تنگه ... تنگ نگاهی که منو به خودش بخونه .. منو با خودش ببره ..
دلم تنگه .... چرا ترو داشتن آرزوست ؟ چرا یک رویای محاله ؟؟
 میگن دنیا کوچیکه .. آدما توش همو پیدا میکنند ..ولی دنیای تو تا دنیای من زمین تا آسمون فاصله داره ...
هیچ قطاری هم منو به ایستگاه چشمهای تو نمیرسونه ...
مگر اینکه چشمهای تو بجستجوی من بیاد ... کی؟؟
با توام ای زمینی .. چرا تو آسمون هایی... چرا دستم بهت نمیرسه ؟؟ چرا دستت رو دراز نمیکنی که دستمامو لمس کنی ؟
چرا خدایی میکنی ؟؟  تنها خداست که پشت پرده غیبت مستوره ..تو چرا ستار  بر قامتت کشیدی ..
مگر کافری... ؟
امشبی رو که در انیم غنیمت شــــــــــُمریم .. شاید نرسیدیم به فردایی دگر ..
و اون فردا کی میرسه ... کی میرسه که من سبوی چشامو از نگاه تو لبریز کنم ...
کجای این دنیا پنهون شدی ؟؟؟ محجور تر از دل من جایی هست که ترو پنهانت کنه ؟؟
پس چرا به این خلوتکده نمیایی ؟؟
بیا تا در؛ پیچ در پیچ کوچه های دلم پنهونت کنم .. اونجایی که جز منو و تو و خدا کسی راه به حریمش ندارد ..

توی چشمام ..پشت پلک هام ... برای همیشه سـُکنا داری ..

خواب های خوب ببینی ...

نگـــو !

ديـگـــر از آسمــان نگو !

نگو که قد کشيدن آسان است ..

که ستاره ها نــزديکند ،

و هــوا مهتابي !

کــم دارم ...کم آورده ام واژه ها را ...دل من نيــز تنگ مي شود گاهي،باور کن! سنگ نيستم من.. که صخره باشم کوه وار ! قطره آبي هم حتا نيستم ..که جويي باشم  به سمت دريا ،...يا پرنده اي حتی به شوق پرواز !... کوچک و حقيــرم با دستانم که خالــي اند و نگاهــي پاشيده به ناکجا ! قلبي غريب که غريبانه ناگزير و به اکراه ِتقــدير مي تپد... خسته و هر از گاه !  و اين نفــس ...اين نفسهاي وانفساي سخت و ثقيــل ...و تهوع هاي بي وقفه ...و سرفه هاي دم صبح ، کابوسهاي دمادم شبانه ! و آلرژن هاي هر روزه ..و تب و انجماد غريب درونم ! مي بيني ! اينها کم اند هنــوز ..

شايد هنوز بايد با درد و داغ اين راز گرديم آشنــاتر ؟!

صبــر !

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: